ჩვენი საყვარელი ლექსები
-
რა მოხდებოდა,
სხვანაირად ყოფილიყო ყველაფერი _
დავბადებულიყავი მთაში,
იქ, სადაც ჩემი წინაპრები
ჭედდნენ ოქროს და ფუტკრის სკას უვლიდნენ,
მქონოდა სამი ჩითის კაბა,
ორი _ საშინაო, ერთიც _ საგარეო,
თითებზე _ მთის ბალახის გაუნელებელი სუნი
და ყოველ დილით, როცა ხბოებს მინდვრისკენ გადავრეკდი,
დავმდგარიყავი ყველაზე მაღალ ფერდობზე
და მესმინა ჩემი სოფლის მდინარის სიმღერა,
მაცოცხლებელი სიმღერა _
სხვა მელოდია არც მცოდნოდა.
რა მოხდებოდა,
დაბადებულიყავი ზღვის პირას,
მეზღვაურობაზე ოცნებით გაზრდილიყავი
და როცა თორმეტის გახდებოდი,
მხოლოდ მაშინ მიმხვდარიყავი,
რომ ჩვენს ქვეყანას ფლოტი არა ჰყავს,
რომ ჩვენმა ხალხმა არაფერი იცის გაშლილ ზღვაში ცურვის შესახებ
და უბრალოდ,
თევზის საჭერად გაგეშალა ბადე,
მერე კი, ყოველთვის,
როცა წყალში ნავს შეაცურებდი,
შორეულ ქვეყნებზე ოცნებით ყოფილიყო სავსე
შენი უცნაური თვალები.
ერთმანეთს შევხვედროდით ვინმეს ქორწილში,
ან, უარესი _ ვინმეს დაკრძალვაზე,
მაშინ ხომ არ იარსებებდა ტელევიზორი,
არც კომპიუტერი,
არც მოკლე ტექსტური შეტყობინება.
შენ დამინახავდი და იტყოდი,
რომ ჩემი თმა მთის ჩალას ჰგავს
და მასში ძილი არასოდეს მოგბეზრდება,
მე დაგინახავდი და ვიტყოდი,
რომ აქამდე მხოლოდ მესიზმრებოდა ზღვა
და მე ის პირველად შენს თვალებში ვნახე.
მერე კი ჩვენს ცხოვრებას ექნებოდა
თევზისა და ზღვის მარილის გემო,
როცა მე,
მთვარის ბილიკიდან დაბრუნებულს,
ბადისგან დასერილ ხელებს დაგიკოცნიდი
და შენ იტყოდი,
რომ არცერთ ადამიანს დედამიწაზე
არ გამოუცდია მსგავსი ბედნიერება.
წლიდან წლამდე ფერს დაკარგავდნენ ჩითის კაბები,
მაგრამ საყვედური არასდროს დამცდებოდა _
მეთევზის ცოლს ხომ შეუძლია,
სადღესასწაულოდ ბადე ჩაიცვას,
თევზის ფარფლისგან შეკრას გვირგვინი
და სამყაროს გაუღიმოს.
ახლა კი,
როცა ჩვენს ცხოვრებას
ყავისა და სიგარეტის გემო აქვს
და „შანელის“ სუნი,
როცა მანქანის კარს მორიდებით გვიღებენ
და ყოველდღე გვეკითხებიან ჭკუას
გაყვანილ ჯარზე,
გაურითმავ ლექსებზე,
ჯანსაღ ცხოვრებაზე,
სხვების შეცდომებზე,
საზოგადოებრივ ურთიერთობებზე,
საერთაშორისო ურთიერთობებზე,
ლიტერატურული პერსონაჟების ურთიერთობებზე,
ჩვენ, ვისაც ვერაფრით დაგვირქმევია სახელი
საკუთარი ურთიერთობისთვის,
ჩვენ, წარმატებისთვის განწირული,
მომღიმარი გოგო და ბიჭი,
შეუჩერებლად ვთამაშობთ საკუთარ როლებს,
შეუჩერებლად ვთამაშობთ საკუთარი ცხოვრებით.
და დღეს, ამ თამაშის შუაგულში,
ვდგავარ და გიყურებ,
ვდგავარ და ბავშვივით ვიგრძელებ ქურთუკის სახელოებს _
ხელებს ვიმალავ.
მე ამ თითებით დიდხანს მეჭირა ჩვენი შეუძლებელი სიყვარული,
რომელიც გამისხლტა
და ახლა სიკვდილივით მეშინია,
ჩემი ცარიელი ხელები არ დაინახო. -
''სიცოცხლე უნდა ქარიშხალს გავდეს,
მეხის გავარდნას გავდეს სიკვდილი,
მტერიც გყავდეს და მოყვარეც გყავდეს,
მაგრამ არცერთთან ჭამო სირცხვილი.
სიცოცხლე უნდა სიმღერას გავდეს,
ვიდრემდე გული შესწყვეტდეს ფეთქვას
და თუ ცხოვრებას ვერ გაუმკლავდი,
უნდა თქვა მაინც რაც უნდა გეთქვა!!!
სიცოცხლე უნდა მადლობა იყოს,
ღვთისადმი შენგან კრძალვით მიძღვნილი,
ისე ლამაზად უნდა იცხოვრო,
მზის ჩასვლას უნდა ჰგავდეს სიკვდილი''!..
/ტარიელ ჩარქსელიანი/
-
supi souzi
gadi mousvi -
-
@salomea ან ნორმალური ლექსით შემოვიდეს
-
ამხელა თემა ტყუილადაა?
-
@x_ray ჩვენ კაფეებში არ დავდივართ, კოვიდ19 ის გვეშინია.
-
ვგიჟდები პოეზიაზე!
-
სანდრა მიდის
წვერები კიდია
ტრაკში შევეცი
ყლეზე მკიდია
ე, გედეიღე ახლა
-
მგელი და კრავი ერთად ძოვს ბალახს
არაფერს ვერჩი ჩემ ახალ დალაქს
დალაქი არაო, თქვა - მე ვარ ბარბერი
ვაკე, კუს ტბა და ბაგები -
ვაკე, კუს ტბა და ბაგები
აქ არსად დაიკარგები
თუკი გაქვს აირბაგები
მკერდში -
მკერდში მიძევს გული,
ფეთქავს დადაგული,
ენატრება სამშობლო,
აერია თავბოლო. -
ერთი ხარის ისტორია სევდიანად იწყება
ბუდისტებისთვის მიეცა ხსოვნა არ დავიწყებას
ის ბოინში იყო დიდხანს მოსაკლავად და'მბული
მისი მომვლელი კი იყო ვინმე ხარბი ჯამბულიდა ეს ხარი იყო ინდურიი
ბოინში დასაკლავად მი'მბულიიი
და მოირგო სიკვდილმისჯილის როლი
სანამ მძღნერში უპოვეს ოქროს რგოლიჯამბულმა რომ განავალში ნახა უცხო ფერი
მიკროსკოპის ქვეშ დაიდო ოქროსფერი მძღნერი
ჯერ იფიქრა, იქნებ საჭმელს შეჰყვა ოქროს რგოლი
მაგრამ მერე მიხვდა ამის შანსი იყო ნოლიდა ეს ხარი იყო ინდურიი
ბოინში დასაკლავად მი'მბული
და ეს ხარი იყო ინდური
ბოინში დასაკლავად მი'მბულიხარის მძღნერში ოქროს ქექვით დაღლილი დაქანცული
მყისვე ტაძარში გაიქცა მეტიჩარა ჯამბული
მისი ამბის მოსმენისას, ხარი ნახეს კვირა დღეს
გადაიყვანეს ტაძარში, წმინდა სულად შერაცხესდა ეს ხარი იყო ინდური
ბოინში დასაკლავად მი'მბულიდა ეს ხარი იყო ინდური
ბოინში დასაკლავად მი'მბული -
-
სპლიყვ შაეკვრება ყველას
ბიზნესის კაცის ფერად,
ჯერ დაუდგება მელას,
მერე ღარიბას გველად. -
... Представляется мне мрачных виселиц ряд:
И на них от версты до версты
Либералы висят. Либералы висят...,
И молчат их поганые рты!დანარჩენი ლექსი მაგარი გეობაა და ესაა იმენა მარტო.
-
@t-90 said in ჩვენი საყვარელი ლექსები:
Представляется мне мрачных виселиц ряд:
И на них от версты до версты
Либералы висят. Либералы висят...,
И молчат их поганые рты!Либерал - это смерть, либерал - это мор,
либерал - это голод и страх.
Либерал - это кнут и хомут и позор -
Главный внешний и внутренний враг! -
@t-90 სად იპოვე ეს ხარჩკოვი, 2000 წელს დაუწერია.დდ
-
@popins said in ჩვენი საყვარელი ლექსები:
@t-90 სად იპოვე ეს ხარჩკოვი, 2000 წელს დაუწერია.დდ
კაშინიც კაი ძველია
ხო იც მე თავში ბიბლიოთეკა მაქვს თრეშის -
@t-90 ენციკლოპედია..დდდ
პ.ს. არ გერტყა ჩემთვის ევროპა, არ გირტყამდი ენციკლოპედიას და არ ვიჩხუბებდით იქ.
